Wszystkiemu są winni żydzi i masoni. I cykliści. I drwale. Być może największą wartością ZHP jako organizacji funkcjonującej w ramach ruchu harcerskiego jest jego różnorodność. W tym światopoglądowa.
Co roku wiosną harcerze obchodzą, w tej czy innej formie, święto swojego patrona. Święty Jerzy jest symbolem cnót rycerskich, prawości, chęci doskonalenia się itd. Ale nigdy nie istniał.
Czy emigrant ekonomiczny jest zdrajcą? Czy człowiek chory na depresję jest zdrajcą? Czy teraz, dziś patriota to ktoś kto siebie zaniedbuje, czy przeciwnie - "inwestuje" w siebie? Patriotyzm to (też) szacunek.
O kwestiach takich jak patriotyzm warto i trzeba mówić. Trzeba "powtarzać wielkie słowa z uporem", ale trzeba wiedzieć co się mówi! Dlaczego nikomu nie chce się zastanowić o co chodzi? Czy stać nas tylko na pozbawiony znaczenia bełkot?
Potraktujmy patriotyzm jako przykładową ideę do głębszej refleksji. Jako pretekst do rozważenia rzeczywistości, w której żyjemy i celów jakie w ogóle stawia przed sobą harcerstwo. Dziś o słowach.
Kiedyś zauważyłem, że moje przyznanie się do zmęczenia było bardzo ważnym wydarzeniem w życiu drużyny. Przestaliśmy być grupą harcerzy z instruktorem, a staliśmy się partnerami. Harcerstwo nie może niszczyć życia osobistego.
Harcerstwo jest żałosne po prostu i w ogóle to chyba podejrzane. Na szczęście są memy. Dzięki memom da się je trochę obronić. Ale niewiele. Na prawdę przeszkadza mi, że o harcerstwie najgorzej mówią... harcerze.
Kiedy w harcerstwie brakuje idei, harcerstwo zanika. Ludzie będą gromadzić się wokół charyzmatycznego wodza, który z uporem powtarza wielkie słowa. Nie pójdą za kimś przeciętnym.
Aby być dobrym drużynowym nie wystarczy przeczytać kilku książek i „zaliczyć” kurs (szczególnie, że bywają kursy wręcz szkodliwe). Oprócz przymiotów, które wszyscy znamy trzeba jeszcze myśleć. No i mieć charakter.
Osiem lat temu instruktorzy Chorągwi Stołecznej wzięli udział w konferencji na temat patriotyzmu. Oto nasze wnioski.
